Druk weekje…

 Wederom een drukke week achter de rug. Een aantal politieke vergaderingen (dat ik bestuurslid ben bij Jong VLD Gent wisten jullie wel al hé). Daarnaast ook veel andere toffe dingen gedaan. I know, I’m a lucky girl. Mijn ouders zeiden vroeger altijd dat ik precies continu op stap was en niet studeerde. Mijn antwoord dan (en nu nog) is: ‘ik neem geen foto’s van de momenten dat ik studeer.’ In dit geval is dit dus ‘ik neem (meestal) geen foto’s van de momenten waarop ik werk.’

Maar hierbij dus mijn week, in goede en slechte momenten:

Maandag: Eigenlijk een vrij doorsnee dag. Werken en aansluitend bestuursvergadering van Jong VLD Gent. Weinig speciaal eigenlijk, behalve dat we na de vergadering op café zijn blijven plakken tot na middernacht (jaja, op water & cola light). En dat het dinsdagochtend dus zeer deed.

Dinsdag: Na het werk is een vriendin langsgekomen. Ik was aan het koken toen (direct een portie van 3 dagen gemaakt!). Ik heb het rijstgerechtje (met Kyalin rijst) gemaakt die ik op de workshop geleerd heb. Superlekker! (dat vond mijn collega Ward ook toen ik de woensdag hem liet proeven ervan!) Maar na het werk kwam Florence dus langs om me te interviewen voor haar thesis. Natuurlijk heeft ze me ook uitgevraagd over het Kyalin dieet.

Woensdag: Na het werk ben ik in Brussel gebleven aangezien ik erna een politiek commitée had in de Melsensstraat (voor het gemak wordt die door Vld-ers de M34 genoemd), wat vlakbij m’n werk is. Interessant onderwerp, namelijk jeugdwerkeloosheid. Ook hierna zijn we blijven plakken (shame on me!), maar heb ik eigenlijk wel heel leuke mensen leren (beter) kennen.

Donderdag: Tijdens mijn middagpauze had ik mijn wekelijkse afspraak met Frouke. De laatste weken blijf ik wat stabiel. De eerlijkheid gebiedt me om toe te geven dat het steeds moeilijker wordt. Ik ben al vrij veel afgevallen en ja, je ziet het ook goed. En dat komt iedereen me ook vertellen. Samen met de opmerking ‘Je gaat nu toch niet meer vermageren zeker? Je ziet er super uit zo’. Dus, dat helpt niet echt om gemotiveerd te raken. En pasen… tja, do I need to say more? I love chocolat!
Ik ben wel een beetje afgevallen, maar doordat ik wat opgeblazen was (maandelijkse periode) merk je het niet supergoed in mijn resultaten.

Donderdag wel een leuke avond gehad: na het werk me gerusht naar een vergadering met mijn voorzitter van Jong VLD Gent, om de werking van de website & het mailingsysteem te bekijken en erna… kind of een date gehad. Yup, ik ben opnieuw aan het daten! Iets wat vrij makkelijk gaat als je vermagerd bent zo blijkt 
Ik leerde R. kennen de avond voordien (jaja, bij de Jong VLD) en we zijn eerst iets gaan eten en erna naar de film geweest. Kijk, iets gaan eten met iemand die je nog niet zo goed kent is dubbel, zeker in mijn plaats. Enerzijds moest ik gaan uitleggen waarom ik zo moeilijk doe (saus apart, geen frieten, neen ook geen kroketten, meer groentjes) en anderzijds, geef toe: zo’n eerste date is toch altijd een beetje spannend hé? Maar, het werd eigenlijk een gezellige avond. Goede film ook! Dead Man Down. Niet de beste, maar wel oké. Wel klote dat ik geen popcorn mag. Dat blijf ik toch echt wel missen hoor 

Vrijdag: Ik ben na mijn werk direct doorgereden naar m’n ouders, die in Nieuwpoort wonen. Ik had namelijk (buiten het feit dat ik m’n ouders wilde terugzien natuurlijk) m’n Dr. Martens nodig. Meer daarover een beetje verder 

Zaterdag: Eerst nog even met Saar gaan shoppen (haarlak!) en erna ons samen klaargemaakt voor een wat later geweldig feestje bleek te zijn. We zijn namelijk naar een 90′s party geweest in Plan B! GEWELDIG gewoon!! Echt! Ons outfit was er massaal over, maar we genoten van elke seconde! Denk aan ‘Captain Jack’, ‘Jump for joy’, kuiven, breezer, Buffalo’s, Dr. Martens etc ect. Op zo’n momenten denk je echt ‘What were we thinking then?!’

Zondag: Zaterdagnacht was geweldig! Zondagochtend was pijnlijk. Echt! Opstaan om 10u omdat ik beloofd heb aan een vriend van me, Stefaan en mijn voorzitter Jan, om naar de paasbrunch van Jong Groen Gent te gaan. Stefaan als partner van Studio Spark (= bureau dat organisaties begeleidt in de ontwikkeling en marketing van duurzame innovaties om ze klaar te maken voor een nieuwe wereld. Klinkt wel cool hé)
In de namiddag, toen het zo’n prachtig weer was, ben ik met Charlotte & Thibault een terrasje gaan doen. ‘s Avonds ben ik met Thomas en Bert gaan karten. Wat een dag hé? Ik switch nogal van activiteiten als ik het zo lees. Het karten was geweldig! Ik ben aan het trainen voor de kartingwedstrijd die door Plan B georganiseerd wordt op 28 april. Thomas heeft me wat extra training gegeven. T is echt geweldig goed hierin, doet ook mee aan wedstrijden, dus tips krijgen van een pro is altijd de max! The game is on! Erna was ik trouwens nog zodanig in form dat ik wat aerial yoga gedaan heb.

Maandag:  Gezellig avondje met beste vriendin Tatjana, die zo lief was om een slaatje met kip én een doos besjes in huis te halen voor me. She’s a sweetheart!

Dinsdag: Ik ben stout geweest. In plaats van de vergadering van Open Vld Noord Oost of het debat over anarchisme waar ik naartoe wilde, heb ik gespijbeld: ik heb op het werk namelijk gratis tickets gekregen voor mijn allerfavoriete zangeres op dit moment, namelijk Emeli Sandé. Niet alleen ben ik haar vorig jaar ontmoet met een meet & greet, ik luister bijna dagelijks naar haar cd in de auto en ken dus alle liedjes vanbuiten. Samen met een aantal collega’s echt genoten van het optreden. En ik nam R. mee, je weet wel, de jongen waarmee ik naar de film ben geweest vorige donderdag. Memorabele avond, sowieso.

Dus ja, I’m one happy, lucky girl. Ik geniet van m’n leven (ook al sta ik op dieet) en amuseer me te pletter. Het is geweldig om zoveel complimenten te krijgen en om me zo goed te voelen. Dus, ik geef toe, ik volg het dieet iets minder strikt, maar mijn eetgewoontes zijn echt veel verbeterd en ik voel me geweldig. That counts too, no?

Dagje genieten… zonder of met complexen?

 Zaterdag kreeg ik een telefoontje van een goede vriend van me, Benoit. Of ik geen zin had om eens een opgietsessie door hem mee te maken. Nu, met mijn verleden als praeses in het achterhoofd, was ik al begonnen weigeren met de mededeling dat ik geen alcohol mag drinken, en een opgietsessie voor mij eigenlijk zowat neerkomt op een cantus.

Not. De opgietsessie waar Beno (want zo noem ik hem) het over had, was in een sauna. Dus, de vraag of ik mee ging gaan. Graag. Ik ben fan van sauna’s en eigenlijk alles waarbij je in water kan spelen. Dus, ik kom de zondag bij Beno toe en zeg hem ‘Is de eerste keer sinds ik afgevallen ben dat ik opnieuw in bikini zal rondlopen. Spannend’. Zijn droog antwoord was: ‘Bikini? Had ik niet gezegd dat het een openbare thermen is waar badkledij niet toegelaten is?’. Ik slikte. En nog eens. Ik ben niet echt preuts, maar om naakt rond te huppelen tussen mensen die ik niet ken. Nogmaals geslik. ‘Is toch geen probleem hé?’. ‘Nee hoor Beno’, met een klein hartje weliswaar. Ik bedoel maar: ja, ik ben afgevallen. Maar of ik nu een perfect lijf heb? Hell no!

Eenmaal toegekomen in Thermen R (Roeselare) werd ik voorgesteld aan de eigenares Claire, die me een volledige rondleiding gaf in het complex. Deze behandeling kreeg ik niet alleen omdat ik Beno ken, neen hoor, elke nieuwe klant krijgt deze rondleiding. Praktisch ook dat deze door een vrouw gegeven wordt. Weet je waarom? Omdat zij me op mijn gemak stelde. En me ook die details vertelde waar geen vent ter wereld op zou komen. Integendeel. Zoals de info dat het licht speciaal is aangepast zodat cellulitis minder zichtbaar is (klopt echt!) en dat het zwembad donkere wanden heeft omdat je op die manier minder goed de vormen van de zwemmers kan zien van aan de rand. Of dat het een thermen is waar ouders met kinderen komen omdat alle vormen van (seksuele) intimiteit volledig geweerd worden. En zelfs dat er veel vrouwen alleen durven komen of met vriendinnen. Zijn zaken waar mannen het van horen donderen in Keulen. ‘Cellulitis? Welk beest is dat?’, vroeg een vriend me ooit. Nuf said. 

Gelukkig was er in het begin nog niet zoveel volk, waardoor ik minder bang was om naakt te zijn. Alle, stel je nu niet voor dat iedereen daar naakt rondhuppelt en zo met elkaar staat te kletsen. Mensen zijn naakt onder de douche, in het zwembad, in de sauna, in de yacuzzi en in het stoombad. Niet op de terrasjes, niet wanneer ze met elkaar staan babbelen of wanneer ze er rondlopen. Eigenlijk wordt er op een heel natuurlijke wijze omgegaan met naaktheid. Ik voelde me niet bekeken ofzo. Eigenlijk had het iets heel bevrijdend door naakt te zwemmen. Echt. Veel beter gevoel dan zwemmen met een bikini aan. (O ja, om foto’s te nemen heb ik speciaal toestemming gevraagd, want normaal gezien mogen geen foto’s worden genomen. Je zal ook merken dat ik er bewust voor gezorgd heb dat er geen andere mensen opstaan. Dit om ieders privacy te respecteren).

 Wat me ook opviel was hoeveel verschillende lichaamsvormen je ziet. Ik heb geen perfecte lichamen gezien. Ook grappig is hoe de mooiste meisjes het preutst zijn en zich het vaakst wegsteken achter hun handdoek.

Wat ook echt de max was, was de grote tuin. Zeker met het weer dat we zondag hadden! Ik heb er voor de allereerste keer ooit in het openbaar monokini liggen zonnen. Nooit gedacht dat ik dat zou doen, maar had er opvallend genoeg bitter weinig problemen mee. Echt leuk eigenlijk! Wat een prachtige tuin/ligweide/strand ook! En dat weer… Het was er zalig!

Enerzijds was er een verwarmd buitenzwembad (is het zwembad van binnen dat doorloopt buiten) maar anderzijds was er ook een niet verwarmd zwembad. Na de sauna werd ik uitgedaagd door een paar vrienden van Beno om er ook in te springen. Wat ik gedaan heb. Misschien niet de beste zet in mijn leven (ijskoud!!) want ik heb nog nooit zo gegild toen ik bovenkwam (o ja, duiken was het 2edomste idee die dag), maar ik heb er wel het ijs mee gebroken bij de rest van de groep 

En natuurlijk waren er de sauna’s: de Japanese sauna (1e opgietsessie was daar), de Kelo sauna, de infrarood sauna, de bio sauna, de Finse sauna, de Maa Sauna en het Stoombad. De enige sauna die ik niet bezocht was de Meditatiesauna. De andere heb ik allemaal bezocht. De Kelo sauna zelfs 5 keer, aangezien er 5 opgietsessies waren.

 Wat zo’n opgietsessie nu eigenlijk is? De saunameester giet etherische olie op de warme stenen waardoor er stoom vrijkomt. De stoom wordt met waaiende bewegingen van handdoeken of waaiers verplaatst, waardoor je telkens een warmteopstoot krijgt. Hierdoor raakt het lichaam even oververhit en om deze warmte kwijt te raken ga je stevig transpireren. Op die manier wordt het lichaam van binnenuit gereinigd en worden afvalstoffen sneller afgevoerd. Opvallend is hoe iedere saunameester een eigen stijl en interpretatie heeft. Ik heb 3 ‘meesters’ aan het werk gezien: Beno (die hier eigenlijk nog niet zo lang mee bezig is), Yvan (die ook deelneemt aan kampioenschappen) en Hein. Alledrie hebben ze echt een compleet andere stijl, maar ik vond het allemaal echt wel boeiend. Grappig momentje in de sauna: ‘Zeg Beno (tijdens zijn sessie), heb jij die muziek zelf gekozen?’. Hij: ‘Ja idd’. Ik: ‘Verwondert me helemaal niet. (tegen de mensen in de sauna:) Bij hem thuis is het ook zo’n muziek’. Hij: ‘Zeg Pam!’ Bij deze: Sorry Beno om de scheiding tussen je privé en werk weg te halen. Behalve nu op deze blog, zal ik het nooit meer doen. 

Tussen de saunabezoekjes door genoten we van het terrasje daar. Je vraagt je nu waarschijnlijk af hoe je dat regelt aangezien je geen kleren en portefeuille bij je hebt? Wel, ze hebben een ingenieus systeem van elektronische polsbandjes, waarmee je niet alleen je kluisje kan openen, maar ook alles wat je eet of drinkt zo op je rekening kan zetten. In de ‘huiskamer’ kan je niet alleen iets eten of drinken, je wordt er ook met rust gelaten. Ze voorzien namelijk discrete belletjes, waarmee de ober elektronisch een signaal krijgt. Zo hoeft hij je niet te storen gedurende de dag. In de huiskamer (= restaurant, tea-room, lounge) heb ik de dag geëindigd met een lekkere slaatje.

Eerlijk gezegd: ik had een fantastische dag. Nooit verwacht dat ik zo comfortabel zou zijn met m’n eigen ‘naaktheid’, maar dat valt allemaal enorm goed mee. Misschien ben ik gewoon al een stuk zelfzekerder geworden doordat ik slanker ben ofwel voelde ik me er super op m’n gemak door de sfeer, maar in elk geval: ik ga terug! 

Een nieuwe fase is aangebroken…

‘Amai, je ziet het wel al goed hé’ en ‘Hoe voel je je nu eigenlijk’, zijn zowat de 2 meest voorkomende commentaren die ik hoor. Ja, je ziet het inderdaad wel goed. 8 kg als je maar een schop groot bent is veel, heel veel. Bijna 2 kledingmaten, zo schijnt het toch.

Maar eerlijk: ja, ik voel me goed. Ik heb het even moeilijk gehad toen het fout liep met mijn vriendje. Het is me ook heel duidelijk geworden dat ik een klassieke emo-eter ben. Wanneer ik gelukkig ben, eet ik veel minder en ben ik slanker. Wanneer ik niet gelukkig ben… tja, net het omgekeerde, met de alom bekende vicieuze cirkel als gevolg.

Gelukkig ben ik behalve een emo-eter ook een emo-shopper (zie ook mijn bloghttp://www.kyalin.be/pamela/emo-eter-jup-helaas-wel/ ). Nuja… gelukkig. Mijn portemonnaie was minder gelukkig, trust me, maar ikzelf des te meer. Zeker omdat ik een aantal leuke kleedjes gekocht heb, die me goed staan en waarmee ik veel complimenten krijg.

Zoals ik in die blog ook aanhaal, heb ik een nogal druk leven. Maar eerlijk: ik geniet daarvan. Ik vind het leuk om die vergaderingen te doen. Ik zit niet graag alleen thuis, dus plan ik ook ergens met opzet mijn agenda vol.

De afgelopen week was meer dan enkel work. Woensdagavond ben ik bij Merel geweest, mijn vriendin die kapster is. Hierbij een fotoke van m’n nieuw kapsel. Een tintje donkerder en weer wat korter.

Donderdag had ik opnieuw mijn wekelijkse afspraak met Frouke, mijn coach. Ik had het vorige week al gezegd dat ik het moeilijk had: emo-eten + al die chocolade met Pasen… Het begint door te wegen. Gelukkig bleek de schade echter beperkt gebleven. Mijn gewicht is ongeveer gelijk gebleven en qua vetmassa ben ik wat gedaald:

 Ik ben nu zo’n 3 maand bezig en het is duidelijk dat mijn lichaam snakt naar koolhydraten en fruit enzo, dus zijn we overgeschakeld op fase 2, de reïntroductiefase. Voor de mensen die niet alles gevolgd hebben: ik volg het Kyalin dieet, waarbij ik geen koolhydraten, alcohol en vetten mag eten. Enkel eiwitten, groenten en mager vlees. Daarnaast nam ik zo’n 5 eiwitproductjes per dag, om door de toevoer van eiwitten te vermijden dat je spiermassa in plaats van vetmassa verbrandt. Dit is in een notedop wat het dieet inhoudt. In fase 2 begin je stilletjes aan op te bouwen naar een normaal levenspatroon. Het eerste dat ik terug in mijn leven mag invoeren is ontbijt. Het is misschien een cliché, maar het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag. Dus, vanaf nu: 1 snede bruin brood (of 3 crisp rolls beschuit) + 1 zuivelproduct + 1 stuk fruit (ik heb een lijst waaruit ik mag kiezen). Eindelijk terug een klein stukje brood. Of wat besjes. Hmm! En, een nieuwe lading een productjes die ik mag gebruiken (gele categorie). Ik ben nu al grote fan van de repen met granen en abricoos en die met rode vruchten!

Dus, met volle en hernieuwde moed (het begon eerlijk gezegd wel een beetje lastig te worden), ben ik met fase 2 begonnen. Tijdens het weekend heb ik eigenlijk vooral genoten!

Vrijdagavond was er eerst een mini-congres van Jong VLD Gent. Daarna iets gaan drinken in m’n stamcafé Plan B. Leuk, zoals altijd eigenlijk. Het toffe daar is dat er veel jonge werkende mensen zijn. Denk aan leeftijden tussen 25 en 40, mannen en vrouwen met goede jobs, maar die zich graag amuseren zonder meer. Gewoon, een heel chille bende. En natuurlijk ne supergoeie cafébaas, die binnenkort een 90′s feestje en een kartingwedstrijd voor ons organiseert. Zomaar.

Zaterdagmiddag heb ik wat bijgeslapen (zware avond zondag) en wat aerial yoga gedaan. Aerial Yoga is een niet explosieve en relaxerende manier van trainen, waarbij je oefeningen in een soort doek doet. Dit maakt enerzijds de houdingen makkelijker, terwijl andere houdingen uiterste concentratie vragen en het gebruik van al je spieren om in balans te blijven. Echt wel tof!

 Aerial yoga heb ik geleerd van Gwendy, een enorm toffe en grappige creatieve duizendpoot. Meer info over de lessen vind je op http://www.boyka.org/Aerial-Yoga.html.

Zaterdagavond het verjaardagsfeestje van Pablo, en dus de reünie met de meisjes van Berlijn. Super leuke bende! Echt een fijne, gezellige avond. Ziehier onze birthday boy met z’n harem vrouwen:

Zondag was de beste afsluiter die ik me kon inbeelden van een al heel fijn weekend: een bezoekje aan Thermen R. Meer hierover in mijn volgende blog!

Keukenprinsesjes

Zaterdag ben ik met een aantal vriendinnen een superleuke workshop gaan volgen: een kookcursus! Lijkt misschien heel tegenstrijdig als je bedenkt dat ik weinig mag eten, maar, binnenkort start ik met fase 2 van mijn dieet, dus tijdens de workshop heb ik superveel tips gekregen.

Het menu:

• aspergesoep
• slaatje scampi
• kip met volkorenrijst van Kyalin
• fruitslaatje

Enkele tips die we hebben onthouden:

Puntje 1 (denk aan Piet!): groene groenten kook je altijd in gezouten kokend water. Nooit een deksel op je pot doen! Na gaartijd je groenten afgieten en 2 à 3 minuten onder koud, stromend water spoelen.

Punt 2: andere groenten mag je in koud, gezouten water zetten en zo opwarmen, dat maakt minder uit. Deksel is ook hier niet noodzakelijk, maar mag wel.

Punt 3: soep moet eigenlijk maximum 25 min koken. Altijd eerst je groenten aanstoven (bij voorkeur in olijfolie). Als je witte soep wilt, dan mag je er enkel witte groenten indoen. Dus, bij aspergesoep voeg je ui, het wit van prei, asperges en wit van selder (geen groene selder dus). Verder: laat de groenten niet bruin stoven, anders krijg je geen witte soep natuurlijk.

Punt 4: gele olijfolie is om te bakken, groene olie (eerste persing) is om in slaatjes te doen.

Punt 5: de juiste wijze om champignons klaar te maken: je pan met olie echt heel goed heet laten worden (heel belangrijk!) en dan pas je champignons bij de olie doen. Goed afkruiden met oa peper, zout en look (je kan hier eventueel ook oregano en Provençaalse kruiden aan toevoegen indien je dit lekker vindt) en even laten bakken tot ze mooi gebruind zijn. Dit hebben we gedaan met de oesterzwammen en het waren de beste die ik ooit heb gegeten. I kid you not!

Punt 6: Scampi moeten ook in een hete pan worden gebakken. Deze moeten maximum 3 à 4 minuten opstaan. Langer zorgt ervoor dat je scampi’s taai worden. Verwijder ook steeds de darmkanaaltjes (dit wisten we natuurlijk wel al).

Punt 7: Asperges kuis je met een dunschiller. Ze zijn goed gekuist wanneer je geen draden meer ziet als je het achterste stuk eraf breekt. Je mag de asperges in het koude water opzetten, maar eenmaal het water kookt mag je deze maar 4 minuten laten sudderen. Erna moet je de pot van het vuur halen en de asperges nog 20 min laten rusten in het water. Daarna moet je ze absoluut uit het water nemen en op een (hand)doek leggen. De asperges kan je zowel koud als warm verwerken. Het kookvocht van de asperges kan je als basis gebruiken voor je soep, want deze giet je bij de aangestoofde groentjes. De asperges bind je best samen, op die manier kan je deze ook in 1 beweging uit de pot halen wanneer deze klaar zijn. Houd een aantal asperges opzij, in stukjes gesneden vormen ze de ideale decoratie van de soep (samen met wat bieslook). Verder mix je de soep goed fijn en mag je ook magere room (4%) toevoegen. Superlekkere soep is het resultaat!

Punt 8: Het slaatje bij de scampi was wat gemengde sla, wat verse buffelmozzarella, kerstomaatjes en een beetje groene olijfolie + peper. Hier kan je naar wens eventueel ook peulvruchten, extra fijne prinsessenboontjes, hardgekookt ei, … toevoegen. Lekker!

Punt 9: We hebben de neiging om Kyalin rijst droog te serveren. Hieronder staat een tip hoe je gewone rijst kan klaarmaken. De rijst van Kyalin mag je in fase 2 na het koken ook nog wat verder ‘pimpen’ door er een scheutje hele magere room (4%) in te doen, samen met wat currykruiden, wat groentjes en wat Parmezaanse kaas. Deze kaas is trouwens minder vet dan gewone kaas . Max 15 gram per persoon (= 1 soeplepel, 10à15g) is voldoende. Dit hebben we geserveerd aan mijn vriendinnen die niet op dieet staan en ze waren alle 4 grote fan! Een echte aanrader dus!

Voor de mensen die dus niet op dieet staan, hier een tip voor de bereiding van gewone rijst: De beste rijst (algemeen) maak je niet door een zakje te koken. Je kookt 1 deel losse rijst. Stoof deze eerst wat glazig aan in een pan, samen met bv wat ui, p&z, tijm en laurier. Daarna doe je 2 delen heet of kokend water erbij. Aan de kook brengen en daarna op minimum vuur zetten. Deksel erop. Niet roeren. Na een 20 min (afhankelijk van je rijstsoort en hoe hard je de korrels wilt – volg instructies op je doos) zijn deze perfect. Je kan ook een beetje bouillon erbij doen voor de smaak.

Punt 10: Ik heb leren Mange Tout klaarmaken! Eerste keer eigenlijk. Toch vers. Vrij gemakkelijk eigenlijk. Peulen wassen. Water laten koken (groene groente hé!). Peulen bij het kokend water. Wat kruiden erbij. Na een 4tal minuten zijn deze gaar. Afspoelen met koud water. Echt wel lekker!

Punt 11: Klaarmaken van witloof. Het achterste van je witloof snijd je weg. Met je mespunt moet je het meest bittere deel uit je witloof weghalen. De witloof moet je eerst op hoog vuur aanstoven met peper & zout, enz en erna mag je er water bijdoen (1/3 van het witloof onder water zetten) en 30 à 40 minuten zachtjes laten garen.

Punt 12: Het lekkere en o zo simpele dessert: rode en zwarte bosvruchten en aardbeien met siroop!

De aardbeien in partjes doen en samen met de bosvruchten over de dessertschaaltjes verdelen. Dan het bereiden van de siroop: in wat water wat schil van een citroen koken. Deze schil gebruiken om de siroop te maken. Wat water opwarmen met wat suiker (of in het geval dat je dieet, zoals nu dus, met wat stevia). De zesten (dunne reepjes) van de citroen en het sap van ½ citroen bij de siroop voegen. Eénmaal afgekoeld, mag je een beetje gesneden, verse munt toevoegen en dit alles over het fruit gieten.

We hadden dus een geweldige dag met de vriendinnen! Super lekker gegeten en ons goed geamuseerd. Francis, die eigenlijk ook zaakvoerder van Kyalin is, en hiervoor 30 jaar een eigen traiteurszaak had, heeft ons veel geleerd en ons vooral goed geëntertaind.

Hierbij wil ik jullie ook zeker de reacties van mijn vriendinnen niet onthouden:

Ellen:

Vorige zaterdag waren we uitgenodigd door Pamela voor een leuke namiddag kokkerellen onder meiden bij Kyalin. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wat vooroordelen had naar het concept “uitgenodigd te worden door een dieetproducent” waarbij ze waarschijnlijk zoveel mogelijk hun producten willen aanprijzen. Bleek het een superinteressante kookworkshop te worden met de leuke Francis, die ons leerde hoe je lekker eten kan maken met voornamelijk groeten en fruit en vooral goed kruiden 

Saar:

30 maart werden we uitgenodigd door Pamela om eens onze kookkunsten te wagen aan een vetarme maaltijd. Nu vetarm staat in mijn woordenboek als smaakloos. Dus met een klein hartje gingen we naar Brussel. Reeds aangekomen werden we super hartelijk onthaald door Francis. Keukenschorten in de aanslag en we waren klaar om de handen uit de mouwen te steken. De kneepjes van het vak werden nauwkeurig uitgelegd: van asperges schillen tot het afkruiden van de gerechten. De gerechten waren tot mijn verbazing niet smaakloos maar smaakrijk, HEMELS! Francis nog eens een dikke merci voor dit heerlijke dinner. Als afsluit had Francis nog een kleine surprise: als Pamela haar streefdoel haalt mogen we kreeft gaan eten. Bij deze heeft Pamela nu 4 waakhonden die er op zullen letten dat ze zich strikt aan haar dieët houdt want wij willen natuurlijk kreeft!

Shannah:

Begin maart werd ik door Pamela uitgenodigd om samen een kookcursus te volgen, welke georganiseerd werd door Kyalin. Het thema van de cursus was gezonde voeding, met aandacht voor kruiden. Ik was onmiddellijk geïnteresseerd aangezien ik zelf heel graag kook (het zit in de familie ), maar ook heel vaak vetrijke producten gebruik om te koken. Op 30 maart werden we zeer goed ontvangen door Francis, die ons eerst een rondleiding gaf (die welness zie ik wel zitten!) en vervolgens ons direct aan het werk zette! Hoewel ik zelf al eens kookles gevolgd heb, moet ik toegeven dat ik heel wat heb bijgeleerd! Groene groentjes zal ik voortaan koken zonder een deksel op de pot te plaatsen en mijn rijst zal vanaf nu smaakvol zijn!

Het werd een zeer leuke, lekkere en interessante namiddag! De gerechten waren stuk voor stuk subliem! Zelfs ik, die helemaal geen fan ben van groenten, heb mijn salade met scampi’s met veel smaak opgegeten. Het is zeker voor herhaling vatbaar (met kreeft!). Dus Pamela, dat streefgewicht zal en moet je halen! 

 Ik geloof in je!

En Francis, ik heb geen honger meer gekregen na het eten van jouw rijst! 

De reactie van Stéphanie wil ik jullie zeker ook nog meegeven:
Een namiddagje ‘Kyalin’ stelde Pamela ons voor ?! Wat moest ik me in godsnaam daar bij voorstellen – potjes – reepjes – sla – sla en nog eens sla ?! Ik geef eerlijk toe, had ik Pamela zo geen toffe courageuze madam gevonden dan was ik niet geweest … Enfin, tegen de middag nog drie pistolets binnen geschrokt want me moesten immers naar een dieetnamiddag dus moest ik toch zien dat ik voldoende gegeten had hé MAAR niets was minder waar – zo lekker ! zo leuk en niets van die potjes of repen, nee écht lekker eten: aspergesoep mmmm ! scampi’s njamie ! kip met rijst en superveel lekkere groentjes, klaargemaakt op grootmoeders wijze nog wel ! Trouwens een belangrijk weetje: als rijst in een zakje zit dan wil dat niet altijd zeggen dat je dat zakje in het water moet laten meekoken – neenee rijst moet uit het zakje en zo het water in, veel lekkerder ! Dus dames opgelet als jullie nog eens rijst maken !! Voor de rest was het een zeer leuke namiddag op een toffe locatie met Francis die weet wat vrouwen willen Nogmaals Pamela bedankt voor de leuke namiddag en wat mij betreft mag je me nog uitnodigen naar een kooksessie van Kyalin !!!!!!!!!!!! Ik zou er zéér graag bij zijn want ik heb veel geleerd en moet ook nog veel leren.

Emo-eter? Jup. Helaas wel.

Dat was de vraag die ik me al een tijdje stelde. Ben ik een emo-eter? De afgelopen week werd duidelijk van wel.

Na Berlijn was ik een beetje m’n kluts kwijt. Niet alleen was ik weer uit het strenge patroon van m’n dieet (iets waar ik het na m’n skireis ook heel moeilijk mee had), maar daarnaast heb ik een en ander beginnen beseffen in Berlijn. Namelijk, dat ik niet echt gelukkig was in de relatie waarin ik zat.

Je weet wel hoe het loopt: je leert iemand kennen en op het eerste zicht is die perfect. Intelligent, ambitieus, knap.. Wat meer kan je willen? Right? Veel, blijkt dus. Iemand die goed voor me is, staat vanaf nu ook in de lijst. Vreemd hoe iets zo vanzelfsprekend niet direct opviel toen het ontbrak. Extra pijnlijk dus om te beseffen dat mensen die je amper kent, liever en vriendelijker en leuker zijn tegen je in 2 dagen tijd, dan je eigen lief in 2 maand tijd. De wake-up call dus die ik nodig had om de stekker eruit te trekken. (en ja, ik hoor het je al denken, tis weer één van de Vld ze… zolang ze er de stekker maar uit kunnen trekken). Anyway, als het op vlak van relaties (en eigenlijk vrijwel alles) aankomt, heb ik 1 hele belangrijke regel: iedereen moet doen waar ze gelukkig van worden (en dat niet illegaal is bij voorkeur). En ik werd van deze relatie niet gelukkig meer. Het passief-agressieve gedrag, het constante gevoel dat ik op mijn tenen moest lopen en dat er met mij vanalles mis was, dat was ik echt beu. Als hij me na 2 maanden al zo behandelt, tja, wat zou dat dan na 2 jaar zijn?

Het laatste bewijs kreeg ik tijdens onze ‘break-up talk’. Tijdens dit gesprek zei hij letterlijk ‘ik liet jou toch ook toe om weg te gaan terwijl ik gaan werken was’. Dit is zo fundamenteel fout in elke mogelijke manier… Zeker voor een liberaal die gelooft dat iedereen zelfbeschikkingsrecht heeft.

Anyway, I’ve ended this chapter in my life. Gelukkig. Volgens mijn vrienden raakte het tijd ook. Zij merkten dat ik heel veel in die relatie stak en er heel weinig voor terugkreeg. Typisch. Laatste keer geweest. Hoop ik. Gelukkig heb ik het al bij al vrij snel doorgehad.

Maar, een relatie beëindigen betekent natuurlijk ook dat (in mijn geval toch… en vermoedelijk voor nog veel andere vrouwen) je emotioneler bent dan normaal. Al bij al viel het nog mee, maar ik merkte dat ik echt wel een stuk minder moed had om mijn dieet vol te houden. De afgelopen week was dus geen succesverhaal. Ik heb chips gegeten, ijs, een wafel, nootjes. Echt comfort-food. Niet aan te raden tijdens een dieet.

Wat het verdict was gisteren bij Frouke? Wel, al bij al ca va nog. 200gram bijgekomen. Niet echt een ramp dus. Maar, opnieuw, we gaan er tegenaan.

Ik krijg trouwens regelmatig de vraag of ik sport. Mea culpa, maar ik heb er echt geen tijd voor. Ik hoor jullie al denken ‘Geen tijd? Pff, zonder kinderen? Trouwens, iedereen zegt dat en zit dan gans de avond voor TV’. Wel, om te tonen dat ik net een iets ander leven heb, hier m’n agenda van afgelopen week:

Maandag: dagje verlof. ’s Ochtends m’n gerief gepakt bij m’n vriend. In de middag bij een goede (toen nog hoogzwangere) vriendin geweest. (Ondertussen is Stéphanie mama geworden van Marilou en heb ik al teveel pakjes gekocht, waarvan ik hoop dat ik ze snel zal kunnen brengen). We zijn samen gaan shoppen. Leuke kleedjes gekocht, volledig passend bij m’n figuur en… *tromgeroffel* in maat 36! We maken vorderingen.

Dinsdag: Werken vanaf 9u. Ik werk in Brussel, dus in de file gestaan. De E40 is een ramp tegenwoordig, zeker rond Aalst. Gewerkt tot 19u. Linea recta doorgereden naar Oostakker waar ik een vergadering had van Open Vld Gent Noord Oost. Deze vergadering duurde tot 12u.

Woensdag: in Brussel van 9u30 tot 19u. Mijn vergadering rond werkgroep communicatie van Open Vld Gent ging niet door, dus plande ik een avondje thuis in. Na 4 telefoontjes en een aantal chats, bleek het 23u te zijn 

Donderdag: Op donderdag werk ik in Asse, en om 20u had ik een vergadering van Jong VLD Nationaal, in de Melsensstraat, Brussel. Dus bleef ik logischerwijze in Brussel. Deze duurde tot iets na 22u. Erna was nog een receptie (want er was toevallig dezelfde avond een lezing van Open Vld), dus tegen dat ik van Brussel thuis was, was het opnieuw 12u.

Vrijdag: Opvallend vroeg (voor mijn doen) vertrokken, was nog geen 18u. Maar ik was uitgenodigd bij Saar thuis (samen met Tati & Jantien)om bij haar te gaan eten. Me daar vlug klaargemaakt (had trouwens een van m’n nieuwe kleedjes aan, zie hieronder) en erna zijn we naar m’n stamcafé, Plan B gegaan. Niet alleen was er voetbal (ons elftal heeft trouwens weer mooi gewonnen!), erna hield ik een klein feestje voor een select groepje vrienden met als thema ‘Glad to be single again-party’. Ben nu eenmaal niet het kniezende type. Leuke gesprekken gehad, toffe avond (zoals altijd in Plan B). Om 5u ofzo in m’n bed gedoken.

Zaterdag: Er om 11u weer uitgevallen, want ik had vanaf 12u een vergadering. We hadden met Jong VLD Gent een brainstorm om ons volledige beleidsplan voor de komende 2 jaar vast te leggen. Ik had 2 onderdelen ervan (van de 3) reeds helpen voorbereiden: het politieke luik, aangezien ik mee in de cel politiek zit, maar ook het communicatieluik, aangezien ik de communicatieverantwoordelijke ben. Deze vergadering duurde tot 18u30 ofzo. Eenmaal thuis nog even een aantal telefoontjes gehad, afgesproken met m’n vriendinnen voor die avond, want we gingen naar Night Shift. De eerste editie van een soort beurs/netwerkevent/party in de Eskimofabriek. A.k.a the place to be afgelopen zaterdag. Een mooie verzameling hippe, coole en jonge mensen. Megacoole foto genomen ook. Rond 5u lag ik in m’n bedje.

Zondag: Af en toe probeer ik echt wel te sporten. Zo ook zondag: ik had afgesproken met een vriend Pablo die me de basisbeginselen van Wing Chun ging uitleggen. Wing Chun is een Chinese zelfverdedigingsport. Beetje bizarre technieken, aangezien ze ingaan tegen je instinct. Was wel leuk om te doen (ook al kreeg ik klop 

Dit is dus een doorsnee week. Zoals je ziet heb ik weinig dagen dat ik voor 23u thuis ben. Helaas zijn fitnesscentra al gesloten dan…

Hoe ik het met eten combineer? Wel, dat is het voordeel van m’n Kyalin dieet: veel porties kan ik onderweg opeten indien nodig. Wel praktisch hoor.

Pamela aus Berlin

Donderdagavond ben ik vertrokken naar Berlijn. Na een te lange busrit en een te korte nachtrust (denk aan heel koud op de bus en tussenstops om de zoveel uur. Beetje zoals je in een ziekenhuis wakker gemaakt wordt op de belachelijkste uren), kwamen we toe in de hostel. Ik was er met het LVSV Gent, een liberale studentenvereniging. Beetje vreemd als je bedenkt dat ik er zelf eigenlijk nooit lid van geweest ben. Tot de laatste dag heb ik me dan ook afgevraagd hoe ik er beland was. Maakt weinig uit. Punt is wel: ik heb me super geamuseerd.

Vanaf moment nummer 1, toen Sarah naast me op de bus kwam zitten en een super spontaan meisje bleek te zijn tot het afscheidsmoment zondagavond, heb ik me een deel van de groep gevoeld. Iets waar ik echt blij mee was. De busreis heen was, ondanks de koude, heel plezant: ik leerde snel een aantal meisjes kennen (Sarah, Alexandra en Annelies), waarmee ik ook op kamer geslapen heb (samen met Delphine en Thais). Hilariteit alom op die busrit (zeker toen ze hoorden dat ik ‘Pamela slankt af’ ben). Altijd grappig om de reacties van mensen te zien dan. Nog nooit zo snel een zak chips weten verdwijnen 

Diëten op citytrip bleek (wat ik trouwens al vreesde) niet evident. Het start al bij het ontbijt. Wat mag ik niet eten? Koolhydraten (denk aan brood en aanverwanten), fruit (teveel suiker) en zuivelproducten. Hmm. Wat blijft dan nog over? Juist. Noppes. Dus, ik ben op mijn kamer gebleven tijdens het ontbijt (de eerste dag) en daar m’n puddingske gegeten. De 2e dag heb ik m’n beschuiten gewoon mee naar beneden genomen. Voordeel van een hostel is dat de sfeer wat minder gedwongen is dan op hotel, dus dat kon wel.

Qua snacks viel het ook best mee. Ook al was Pablo zo sympathiek om een lekker uitziende brownie voor m’n neus op te eten. 

De leukste maaltijd was zonder twijfel de vrijdagavond in Hofbräu Berlin. Verklede obers, rondom mij literglazen bier (ikzelf heb dan maar voor de sfeer en gezelligheid een halve liter cola light genomen) en meezingen op schlagers. Zalig gewoon!

Enkele sfeerfoto’s die ik jullie zeker niet wil onthouden:

Zaterdag was een druk dagje: bezoek aan het Pergamon museum, het gedenkteken voor de Holocaust en erna iets gaan eten (Wiener Schnitzel met extra groenten). Erna gingen Pablo en ik eigenlijk de Berlijnse Zoo gaan bezoeken. Helaas bleek de Zoo maar open te zijn tot 17u. Toeval moet nu wezen dat er in de buurt van de Zoo een aantal interessante musea bleken te zijn: het Europamuseum, het Newtonmuseum en… het Erotika Museum. Welke zouden we gekozen hebben? Juist. De laatste. Off course. Hilarisch. Echt. Hier ook wat ‘smaakmakers’.

De zaterdagavond afgesloten met een fantastisch optreden van een blues zangeres. Echt wauw! Een reisgenootje heeft hiervan een filmke, dus ik hoop dit binnenkort met jullie te kunnen delen.

Maar, al bij al een fantastisch geslaagde reis dus, zeker niet in het minst te danken aan m’n gezelschap.

Sfeer en gezelligheid: 10/10

Diëten: not really. Eerder opgelet dat ik de koolhydraten beperkt houd. Pakt dus 6/10.

Maar… er nu weer 100% tegenaan he.

Verleiding all over the place

Diëten is tof. Not. Zeker niet als je vaak buiten komt. Of gewoon maar een job hebt. Of vrienden. Of een lief.

Waarom? Wel, afgelopen week bijvoorbeeld was een collega jarig. Natuurlijk krijg je dan taartjes voorgeschoteld. Thanks Dirk. Heel lief van je, maar no thanks.

Of dan ga je lunchen met je collega. Die wel zin heeft in een stuk chocoladetaart. Ik ook hoor, maar soit. Dat zijn details. No pie for me. Collega Ward is soms echt wel mijn steun en toeverlaat (sarcasm mode off).

Soms denk ik bij mezelf dat het universum een bizar gevoel voor humor heeft. Zo bestelde ik vorige week op restaurant een slaatje (zonder dressing), en krijg ik een slaatje dat baadt in de zoet-zure (of all!) dressing. En dan ben ik echt wel te vriendelijk om het eten terug te sturen naar de keuken. Wel lagen mijn vrienden in een deuk toen ze mijn creatieve oplossingen zagen om de dressing van m’n kip te vegen.

En soms haat je ook je werk. Afgelopen week had ik bijvoorbeeld een ontbijtmeeting (I know, wie komt daar nu bij) bij Pain Quotidien. What the fuck?! Overal brood. Overal. En lekker dat dat ruikt! Mijn creatieve oplossing: roereitjes. Nog steeds niet ideaal, maar alvast geen koolhydraten.

Vrijdag was ook geweldig: een volledige dag opleiding. Inclusief 3 gangenmaaltijd. Zo’n diner dat je voorgeschoteld wordt. Vrij vervelend dus, zeker omdat je omringd bent door 23 mensen die je eetgewoontes niet kennen. Dus, dan zit je te vissen in je eten. En bedank je vriendelijk voor het dessert (in dit geval een vettige bol, vol drank en slagroom… brr).

Zaterdag was ook een topdag. En een dag waarbij je echt wel het gevoel voor humor van god (als die bestaat, wat ik trouwens betwijfel) opmerkt. Het was personeelsfeest van Kyalin zelf (dus van het bedrijf dat mij begeleidt met m’n dieet). Stel je dit scenario voor: je wordt omringt door zo’n 70 coachen, die met argusogen kijken naar alles wat je in je mond steekt. En je krijgt een 4 gangenmaaltijd voorgeschoteld (dessert trouwens afgeslagen). En, de eerste vraag die ik daar kreeg was ‘en, wat heb je vandaag al gegeten? En, iedereen wilt met je op de foto, aangezien je het gezicht bent van de campagne. Seriousley?  Maar, wel een gezellige avond en leuke mensen leren kennen. Maar toch, wel beetje speciaal hoor.

Hoe ga ik ermee om allemaal? Wel, zoals ik nu al 2 maanden dieet. Met een aangepast schema. Frouke, mijn coach, is op dat vlak een enorme steun geweest. Het gewone stappenplan bleek met mijn levensstijl moeilijk vol te houden, dus hebben we een aangepast schema opgesteld. Concreet betekent dit dat ik de ene dag in de strengste fase zit, de andere dag niet. We doen gewoon wat werkt in mijn leven. Als ik werk van ‘s morgens 9u, om 19u30 thuiskom en om 20u alweer een nieuwe vergadering heb, wel, dan durf ik wel een shake te drinken in de auto ofzo. Wat maar werkt op dat moment. Ik denk dat dit ook de enorme sterkte is van de begeleiding van een Kyalin coach. Indien diëten zo makkelijk zou zijn, kon ik evengoed een programma online vinden. Net het maken van een programma op maat werkt voor mij en zorgt dat ik het kan volhouden.

Vorige weging was ik 6,5kg kwijt, waarvan 5kg puur vet. Ik zit nu weer binnen mijn normale grenzen, dus vanaf nu wordt elke kilo moeilijker en moeilijker! Mijn BMI zit ondertussen op 25, mijn vetpercentage op 31% (bovengrens is 33%). Mijn spiermassa blijft stabiel op 12,1kg. Dus, ondanks de commentaren die ik soms krijg omdat het ‘niet snel genoeg gaat’, is mijn uitslag vrij goed.

En ik merk het al fel aan mezelf. Het regent trouwens ook complimentjes, zeker omdat ik eindelijk terug in kleren raak, waar ik al even niet meer inpaste! Kijk voor jezelf:

Welk kleedje is jullie favoriet?

Het vrolijke dikkerdje

 De titel klinkt als het begin van een slecht sprookje, nietwaar? Dit is nochtans wel de visie die veel mensen hebben over mollige mensen. Het beeld van de goedlachse mollige dame zien we allemaal voor ons. Makkelijk zelfs. Waarom is dat toch zo? Doen mollige vrouwen aan overcompensatie? Weten ze dat in een maatschappij waar vrouwen dik zijn vanaf maat 42, dat ze op een andere manier eruit moeten springen? Of liegen we met z’n allen onszelf voor?

Ik ben een van die vrolijke dikkerdjes geweest. Ok, ik woog geen 90kg, maar 75kg voor 1m61 was niet bepaald een elegant gewicht. Ik ben vrij zelfzeker… Of is dat ook iets wat ik mezelf wijsmaak? Ik noemde het m’n schild. Ik droeg de zelfzekerheid, mijn sensualiteit en mijn glimlach als een gigantisch schild rond me. Voor de buitenwereld kon niemand me raken en was ik sterk. Inside… Not always that much.

En ik heb zo het gevoel dat ik niet de enige ben/was. Ik kom regelmatig vrouwen tegen die zeggen dat ze perfect gelukkig zijn met zichzelf. En dat kan. Maar meestal twijfel ik daaraan. Weet je waarom? Eerst en vooral heb ik gemerkt dat zelfs de knapste vrouwen (en mannen ook trouwens) onzekerheden en complexen hebben. Soms slaan die (voor de buitenwereld althans) helemaal nergens op. Soms snap ik het misschien een beetje… maar dan nog.

Ten tweede: ook al wil iedereen ergens uniek zijn, weinigen willen te fel afwijken van de standaard. Perfect verklaarbaar: denk maar aan pestgedrag. Wie worden namelijk (vaak) gepest? Juist. Net die mensen. En wie wilt nu worden nagewezen door een irritante kleuter? Juist, niemand.

Ten derde, overgewicht is geen cadeau. Ik durf het zeggen voor alle vrouwen: makkelijk is het niet. Je past letterlijk nergens in. En pas je erin sta je er niet goed in. Lichamelijke ongemakken: je bent minder fit. Je hebt rugpijn (of pijn aan knieën etc). Je billen schuren in de zomer tegen elkaar (tip: vaseline!). Dus, diegenen die zeggen dat ze overgewicht super vinden, liegen. Punt.

Ten vierde: als je aan alle mensen die mollig zijn vraagt, zou je moest ik kunnen, mogen wensen om naar maat 38 te gaan, zou je het doen? Bijna iedereen zegt ja denk ik.

Dus, bij deze, ik geloof weinig mensen die zeggen dat ze perfect gelukkig zijn als ze veel te zwaar zijn. Mensen die een normaal figuur hebben en zeggen dat ze perfect gelukkig zijn met hun lichaam: Ik ben ongelofelijk blij voor hen, echt waar. Zij zijn de lucky few.

Reken tot slot maar eens de sociale druk erbij. Dik zijn wordt vaak geassocieerd met lui zijn. Met geen karakter hebben. Helaas worden factoren als ziekte, genen en andere stofwisseling niet in rekening genomen. Is het normaal dat sommigen alles mogen eten en niet bijkomen en andere niet eens mogen kijken naar een zak chips en hun heupen voelen uitzetten? Ik dacht het niet. Maar, eerlijk is eerlijk. Tenzij je echt door ziekte te dik bent, heb je het soms toch zelf ook wat in de hand. Elk pondje gaat door het mondje zegt men daarover.

Helaas hoor ik ergens tussen groep 1 en 2 en zal ik steeds moeten vechten tegen de kilo’s. En weet je, dat zal ik doen ook. Omdat slank zijn mijn leven makkelijker maakt. Kleren dragen is leuker. Je voelt je zelfzekerder. Je krijgt meer aandacht en complimenten. Mensen hebben respect voor je doorzettingsvermogen. En, de haat-liefde verhouding met jezelf wordt misschien wel een liefde verhouding.

Ik weet dat uiterlijk niet alles is. Ik ben intelligent genoeg om dat te beseffen, no stress. Punt is, veel mensen zijn helaas wel oppervlakkig. Betekent dit dat iedereen maat 38 moet hebben? Neen, ieder doet waar zij zich goed bij voelen. Ik betwijfel alleen of iemand zich echt goed voelt bij supersize figuur.

Aan iedereen die zich hierin kan herkennen: ik kan het. Jij kunt het. It’s all in the mind. Excuses vind je gemakkelijk, verandering vind je in jezelf. Hang in there!

Prinses Pamela?

Wat de droom van elk klein meisje is, heb ik zaterdag eens ‘in het echt’ meegemaakt. Ik ben in een echt prinsessenkleed naar een bal geweest. Ik mankeerde eigenlijk alleen glazen muiltjes waarvan eentje net iets te groot was.

Alles is (zoals steeds het geval is) begonnen met de juiste voorbereiding. Bij mij was dat gaan shoppen. O ja, soms kan ik echt een girly-girl zijn. Zaterdag was die dag. Dus, eerst gaan shoppen achter een kleed voor het Venetiaans Bal, georganiseerd door JCI Antwerpen. Ik huurde een kleed, in goud, inclusief hoepelrok. Mijn haar krullen en opsteken, make-up opdoen en juiste accessoires kiezen… and I was ready to go!

Het bal ging door in kasteel Den Brandt in Antwerpen. Antwerpen. Bijna een uur rijden dus. Met een hoepelrok. Shit. Niet evident. Zo getuige de foto hieronder. Tip: niet zelf rijden. Echt.

Maar, dan kom je daar toe in de straat van het kasteel, je stapt uit je auto (die aan de straat geparkeerd staat) en ziet iedere passant staren. Beetje bizar, maar he, so would I. Eenmaal in het kasteel voel je je 100% ‘thuis’. De mensen die zich niet verkleed hebben voelen zich eerder slecht op hun gemak.

Het heeft wel iets hoor, rondlopen in een ruisend kleed, met zo’n hoepelrok. Je voelt je er enorm vrouwelijk door. Niet dat ik daar anders problemen mee heb. 

Maar eerlijk gezegd: ik heb altijd geweten dat mijn figuur beter zou passen bij die mode dan de huidige. Ik heb echt een klassiek zandloperfiguur, met de heup/taille ratio van 0,7 (Ooit onder andere hierover m’n thesis gemaakt.) Dus, de mode waarbij die taille wordt ingesnoerd en m’n borsten goed uitkomen en m’n heupen er niet toe doen… It’s my thing! Maar oordeel gerust zelf op onderstaande foto.

Het was een leuke avond. Echt een aanrader zo’n verkleedfeestje 

Ondanks het diëten. Het suckt natuurlijk wel om niets te kunnen drinken, maar aangezien ik nog ver moest rijden (in de sneeuw!) was dat eigenlijk niet zo moeilijk. Onder zo’n omstandigheden drink ik sowieso niet… En natuurlijk is het altijd super om complimentjes te krijgen dat je er (dankzij je reeds verloren kilo’s) echt goed uit ziet.

Ps. Kleine overwinning… De maat van dit kleed was een S 

Effe tussendoor

 Enkele vlugge opmerkingen:

1. Mijn ruggengraat van staal teruggevonden. Op de cocktailavond gisteren geen druppel alcohol gevonden, enkel water. Like a fish.. Euhm boss.

2. Hah trut (jup, ik spreek opnieuw tegen mijn weegschaal), ik heb het gedaan! Ik zit onder dat duivelsgetal (66,6kg) zoals ik mezelf beloofd heb! Deze ochtend (op mijn weegschaal 65,8kg!). Booja!

3. In het uitgaan gisteren heel veel complimentjes gekregen dat ik er goed uitzie (en zelfs dat ik helemaal niet verder moet afvallen). Sorry guys, nog steeds ne BMI van boven 25, dus we doen verder! Bikiniproof @ summer, here I come!

4. Gisteren voor de eerste keer door ne wildvreemde ‘herkend’. “Jij bent toch die Pamela van dat dieet hè?” Vreemd. Heel vreemd.

5. Nu gaan shoppen voor dat Venetiaans bal. Wespentaille, here I come!

Wat eet jij dan eigenlijk?

Die vraag krijg ik regelmatig eens. Kort het dieet nog even uitleggen: Kyalin is een proteïnedieet waarbij je vetten en koolhydraten mijdt, en waarbij je regelmatig ondersteund wordt door een coach. Je eet vooral proteïnen zodat je lichaam je vetten verbrandt en niet je spieren. Tot zover de theorie.

Maar hoe doe je dat nu? Wel, ik eet om te beginnen dagelijks 4 à 5 proteïnesnacks (pudding, shakes, smoothies, speciale beschuiten, repen,…) van Kyalin. Daarnaast groenten en mager vlees.

Vandaag bv at ik (in de file) een vanille en karamel reep, mijn absolute favoriet onder de repen. Helaas mag je die eig max 1 keer per dag nemen.

Als snack nam ik een aardbeismoothie van Kyalin. In de middag groentesoep (zelf gemaakt) met beschuit (van Kyalin off course). Daar nog wat komkommer & kersttomaatjes bij (left-overs van gisterenavond). In de namiddag een chocoladepudding. En nu als avondmaal een puree van wortel en pastinaak (ook deze was left over van gisteren).

Gisteren trouwens mega lekker gekookt. Je weet al van 2 dingen (zie hierboven). Had ook een papillotte gemaakt van kabeljauwfilet, garnalen, kersttomaatjes en chalotte. Heel lekker, zo zag het er ook uit, maar helaas heeft m’n iPhone geweigerd om die foto op te slaan.

Dus, ja, ik heb een mindere periode achter de rug, maar… Terug 100% ertegenaan. Deze avond heb ik cocktailavond van Jong VLD Gent (nee, ik spam niet over de politiek, ik geef gewoon volledige info), maar… Ik blijf eraf! De belofte die ik nu aan mezelf maak: ik drink gans de avond water! Geen cava, geen cola light. Water. Als een vis.

Benieuwd of me dat morgen op dat Venetiaans bal ook zal lukken (en ja, ik beloof om daarvan een foto te nemen!)

B-day girl

“En, hoeveel kilo’s ben je kwijt?”. Dat is zowat het eerste dat iedereen tegen me zegt. Dat, en “amai, je ziet het echt al in je gezicht”. Ondertussen denk ik dat mijn kop wel massa’s opgezwollen moet gestaan hebben, aangezien ik dat laatste al zeker 10 keer gehoord heb. 3kg in m’n hoofd dus, minstens. Maar, ik ben die kwijt, gelukkig maar.

Op de vraag “hoeveel kilo’s ben je kwijt”, zeg ik 4 à 5 kg. Hangt eerlijk gezegd een beetje af van de dag. Van die kilo’s ben ik 3.5kg puur vet kwijt. Ook mooi meegenomen.

Maar, eerlijk is eerlijk: het had al meer moeten zijn in 5 weken. Veel is natuurlijk te wijten aan de omstandigheden (restaurantbezoekjes, veel feestjes, 5 nieuwjaarsrecepties, weekje skireis in Oostenrijk en tot slot mijn verjaardagsweekend). Al bij al kan ik dus niet heel ontevreden zijn over het resultaat. Zeker aangezien ik toch al regelmatig gezeurd heb (vettig eten op skireis, cava op de recepties, Turkse pizza & chips op mijn verjaardag etc).

Eerst het leuke deel: mijn verjaardagsweekend. Nope, ik doe niet mee aan verjaardagen. Normaal gezien doe ik aan verjaarweek. Vroeger, tijdens mijn studententijd, viel mijn verjaardag steeds in de feestweek van de VEK (mijn studentenclub). Ik herinner me een magistrale verjaardag, in 2006, toen we eerst in de ochtend een ochtendcantus hadden (deed ik mee op Baileys) en ’s avonds eerst naar de Diamond Games geweest zijn (wedstrijd Clijsters, comeback na een blessure, waarbij ze, indien ze won, aan elke bezoeker een fles cava weggaf) en erna nog een zwaar feestje in de Yucca hadden. Geniale dag was dat.

Nu, 7 jaar later, had ik evenzeer een geweldige (verlengd) weekend. Het begint op Valentijn, want mijn verjaardag is de 15e (en aangezien het donderdag om 12u de 15e wordt…). Op Valentijn ben ik met 3 beste vriendinnen naar een Burlesque show geweest in de Minard (Gent). Leuke show, veel gelachen & gezeverd met de vriendinnen. Erna was er in mijn stamcafé Plan B één van de beste feestjes dit jaar: “Kus mijn kl*ten, Valentijn is voor koppels en malloten”, met als geslaagde affiche “If you see Cupid, bitch-slap that little punk for me, will ya?”. Een overvol café, en iedereen in de mood voor een feestje. I like! Vooral omdat ik de dag erna verlof genomen had op mijn verjaardag.

Om 12u begonnen een aantal vrienden van me ‘Happy Birthday’ te zingen. Is toch altijd een beetje sterven wanneer men zoiets doet hé? Voor de rest wel een hele leuke avond gehad!

Op mijn verjaardag ben ik bij een vriendin langsgeweest, die in haar apotheek Standaert Eveline, een make-up demonstratie gaf. Voor de gelegenheid heb ik mezelf smokey eyes laten aanbrengen. Beetje fel, maar eenmaal je er aan gewoon bent… Niet mis hoor.

Daarna ging ik met een vriend naar een Turks restaurantje (in de Sleepstraat off course). Daar, shame on me, Turkse pizza gegeten, Turkse koffie gedronken en natuurlijk afgesloten met Turkse waterpijp. Hele gezellige middag. Ik ben eigenlijk best wel fan van de Turkse verrijking in mijn stad.

’s Avonds met vrienden van Jong VLD Gent naar een film geweest, Lincoln. Goede film, ging over het afschaffen van de slavernij in Amerika en over het doorduwen van de ‘Thirteenth Amendment to the United States Constitution’. 100% droog heb ik het niet gehouden: ik ben echt een bleiter bij films. En daar ging m’n mooie make-up. Typisch. Erna natuurlijk nog naar m’n stamcafé Plan B gegaan, waar ik vrienden van vroeger tegenkwam.

Zaterdag was de night of my birthday party! Meer dan 50 mensen zijn komen opdagen: vrienden uit Jong VLD Gent en Open Vld Gent Noord Oost (waarvoor ik in beide besturen de communicatieverantwoordelijke ben). Vrienden die ik tijdens de verkiezingscampagne heb leren kennen. De gastjes die ik op skireis leerde kennen. Vrienden van m’n vorige studentenclub VEK en Rodenbach. Vrienden van het uitgaan. Vrienden van vroeger. En… de vuurdoop van m’n nieuw vriendje. Een heel boeiende avond: veel leuke gesprekken gehad, mooie cadeautjes gekregen en een super toffe avond gehad. Alles was fantastisch, behalve het diëten gedeelte. Dat heb ik eventjes laten liggen.

En nu, met volle moed opnieuw begonnen. Maandag mijn vaste afspraak met Frouke gehad. Afgevallen vergeleken met vorige week, maar er is nog veel werk aan de winkel.

Gisteren ging trouwens de tv-spot on air. Met als resultaat verschillende berichtjes en mailtjes van mensen die me ‘gezien’ hebben. En met als resultaat dat ik nu perfect de VTM-kijkers in mijn vriendenkring eruit kan pikken 

Wish me luck!

Ik mis Frouke!

Frouke, ik mis je. Eerlijk: ik had nooit verwacht om zoveel steun te hebben aan onze wekelijkse afspraak. Maar nu, doordat ik eerst op reis was, en jij nu in verlof bent, voelt het soms aan alsof ik een stuurloos schip was/ben. Vooral toen ik net terug van skireis was. Dan heb je naar het schijnt sowieso de skireis-blues. Ik snakte naar meer junkfood. De eerste dagen thuis heb ik me laten gaan, ik geef het eerlijk toe. Combinatie van goesting en van weinig Kyalin productjes in huis.

Daarom ben ik naar je collega getrokken. Geen ontrouw naar jou toe hoor. Ik moest gewoon even mezelf kunnen wegen en ik had eten nodig. Doordat ik de 3 dagen dat ik terug thuis was niet echt ‘by the rules’ leefde, was ik wat bijgekomen. Terug thuis van skireis woog ik op mijn weegschaal maar 66.6kg. Is het magerste dat ik al gestaan heb sinds ik begonnen ben met het dieet. Na een paar dagen snoepen, woog ik dinsdagavond bij je collega 68kg. Niet zo best dus. Maar: het goede nieuws is dat ik tijdens de skireis vooral bijgekomen ben in spiermassa: 1,3kg. Mijn vetmassa bleef quasi gelijk. Mijn vochtniveau iets gedaald. Al bij al wel oké dus. Zeker na een skivakantie.

Het is niet hetzelfde, langsgaan bij jou of bij je collega. Met haar heb ik natuurlijk niet de vertrouwensband die ik met jou heb. Maar, ik weet weer hoeveel ik weeg en ben opnieuw met volle moed gestart. En, flinke leerling als ik soms kan zijn, ik woog deze ochtend opnieuw 66.6kg.

Stiekem verdenk ik mijn weegschaal dat ze (o ja, ze is sowieso een vrouw, enkel vrouwen kunnen zo bitchy zijn tegen een andere vrouw) me pest met dat getal. Het getal van de duivel op mijn gewicht kleven. Een komiek zou het niet beter kunnen verzinnen. Maar, trut (geen stress Frouke, ik praat tegen mijn weegschaal), ik zal je breken. Onder dat getal zal ik gaan. Spoedig. It’s a promise.

Met een bang hart…

Terug van skireis. Of ik me goed geamuseerd heb? Ja, absoluut. Was een geweldige reis, zeker ook dankzij m’n reisgenootjes. Super mooi appartement (thank god for de sauna en het zwembad). Ok, het snowboarden was met wisselend succes. Maar eigenlijk is het met m’n dieet een beetje fout gelopen de laatste dagen.

Ik heb geprobeerd er nog op te letten, door zo weinig mogelijk koolhydraten te eten, maar simpel is het niet als jijzelf de kok van dienst bent. En me eerlijk gezegd ook een aantal keer laten vangen aan den aprés-ski. 1 keer vergeet ik nooit: aprés-ski op de berg (helemaal bovenaan) in Kaprun. Super gezellig, heel leuke sfeer. Beetje teveel gedronken.

En toen werd het donker. Absoluut niet verantwoord, dat niet. Ik moest dus nog die berg afraken. Nu, als je nog maar net aan het leren snowboarden bent (en leren is een groot woord als je geen les neemt), om dan in het donker diene berg af te raken. Mission impossible! Soit, met veel puffen, vallen en opstaan is het gelukt. De dramaqueen in mij maakte vreugdesprongetjes met het nieuwe avontuur waarover ik zou kunnen praten. (Denk aan de woorden ‘levensgevaarlijk’, ‘pikdonker’ en ‘in de donkere koude, alleen op een berg’). Anyway, heb het overleefd, vlotjes, like a boss.

Maar dan, gisteren, the day of truth: thuiskomen en op de weegschaal staan. Het verdict is al bij al vrij mild. 66,6kg op mijn weegschaal. Min of meer gelijk gebleven dus. Een heel klein beetje gezakt. Officieel resultaat zal ik pas in de loop van volgende week hebben, wanneer ik bij m’n coach ga. Of zij blij zal zijn? Waarschijnlijk niet echt. Het zal met gemengde gevoelens zijn, namelijk ‘het kon erger’. Wat ze zal zeggen over het feit dat ik vrijdag verjaar en zaterdag een feestje geef en niet van plan ben om niet te drinken die avond? Dunno, but she won’t be happy 

Met vallen en opstaan

Dag 3 van het snowboarden. Pijnlijk. Uit bed komen valt me zwaarder dan blootsvoets op ijs lopen. Elke spier in mijn lijf doet pijn. Inclusief de spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. Daarnaast sta ik op dieet. Op skireis. Ik ben echt het zonnetje in huis, trust me.

Het diëten lukt een beetje zoals het snowboarden: met veel vallen en opstaan. Is m’n eerste keer dat ik snowboard moet je weten. Ik ben dus een van die irritante mensen waar skiërs zo op vloeken. Sorry daarvoor. (behalve tegen de Hollanders, jullie sucken nog meer dan ik).

Maar, ook al kan je slecht skiën of boarden, den aprés ski is de max… Ahja, juist, dieet. Cola light dus, terwijl de andere 5 Weisbier etc drinken.

De eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat ik al ‘gezeurd’ heb. Hier leven als een monnik is onbegonnen werk. Dus Frouke, noteer maar al dat ik de afgelopen dagen al een aantal glazen cava, zelfs ne wodka-appelsap, wat kaas en een vettig worstje gehad heb. Daar staan ze hier namelijk voor bekend. Vettig eten. Ik kook zelf vaak (onmogelijk gezond volgens m’n reisgenoten), waarbij ik er natuurlijk op let, maar even strikt als thuis… Impossible.

Aan de andere kant: ik verbrand heel veel calorieën. Al dat vallen en rechtklauteren… Je gelooft nooit hoeveel me dat uitput!

Soit, ik ga nog ne piste doen! Cheers

(Aprés)skireis

 Skiën is de max! Daar gaan velen mee akkoord. Ik zit nu in Oostenrijk. Daar is het zeker de moeite zei men op voorhand. Supere aprés-ski bijvoorbeeld. Fantastisch als je op dieet staat. Echt! En zo’n lekker (lees: onbeschrijfelijk vettig) eten, zoals tartiflette enzo. Een klein deeltje van mij is aan het sterven nu.

Weet je, eigenlijk begint zo’n skireis op het moment dat je vertrekt. Wij vertrokken om 5u (nuja, eigenlijk om 5u30, want bibi hier had zich overslapen, sorry guys). Ontbijten deed ik dus in de auto met een proteïnereep. So far so good. Water drinken is geen grote aanrader als je zo’n 1000km moet rijden, dus doe ik dat niet. Mijn blaas heeft sowieso al haar kuren soms, dus, let’s not make it worse.

Middagmaal echter is minder evident. Had het aan mij gelegen nam ik gewoon een shake en daarmee is de kous af. Zo makkellijk is het natuurlijk niet als je 5 reisgenoten hebt. Nee hoor. Zij hadden zin in Burger King. Zucht! Ik zat daar met een slaatje met gegrilde kip, zij met een Whopper. De dapperen onder hen namen een dubbele Whopper. Dubbele zucht. Hoe smakelijk zo’n Whopper eruit ziet, besef je pas wanneer je 5 mensen ervan ziet eten en jij het zoveelste slaatje voor je neus ziet staan.

Maar, straks de eerste aprés-ski dus. Wish me luck!

Lijnende Pamela is hot

Mijn ideale sport: burlesque!

“Pam, je moet meer sporten. Een half uurtje per dag normaal.” Daar zit ik, met mijn druk programma, helemaal niet aan. Meer te voet doen ofzo? Hmm, ik woon bijna in mijn auto. Dus, wat doe je dan? Dan zoek je sporten die je leuk vindt.

Ik dans graag. Echt waar. En niet alleen op een podium op een feestje. Ook gewoon thuis, bij een leuk liedje op de radio of terwijl ik (als ik dat ooit eens doe) m’n afwas doe. Ik heb ooit al buikdansen, cheerleaden, paaldansen en salsa gedaan. Voor mij geldt dus de regel: hoe gekker, hoe liever. Mijn nieuwe uitdaging? Burlesque.

Hoe kom ik daar nu weer bij vraag je je wellicht af? Simpel, een goede vriendin Saar is echt supergoed in dansen, en she’s a retro queen. Dus burlesque leek me een voor de hand liggende keuze. We gaan dus niet alleen een act volledig op poten zetten, we doen dit van scratch, en gaan ook zelf de kleren maken . Een super uitdagend projectje dus. Vooral als je weet dat mijn cheerleader dagen al een tijdje achter me liggen en mijn lenigheid ook niet meer is wat het geweest is.

Dinsdagavond voor de eerste keer samen getraind. Om een tipje van de sluier op te lichten: ‘Welcome to Pamlee airlines, get comfortable, sit down and relax’. We hebben al een stukje van onze act bedacht, het concept en een aantal passen. Ook over het outfit zijn we al aan het brainstormen. Zal superleuk worden!

Alleen… Saar drilt me nogal. Elke dag zou ik mijn lenigheidsoefeningen moeten doen. Elke dag. Ze is eigenlijk nog strenger dan mijn coach Frouke. We’ll see about it Saar.

Ik krijg verder regelmatig de vraag wat ik dan zoal eet. Als ontbijt nam ik een chocolade drank, een reep als snack, als middagmaal julienne-bloemkool soep (zelf gemaakt.. flink hé Frouke!) met Kyalin beschuiten en een Bocconcino als snack.

Als avondmaal heb ik samen met Saar gekookt: blinis met verse gestoofde groentjes. Heel lekker, maar de volgende keer combineer ik die blinis met Philadelphia light, gerookte zalm en uitjes. Lijkt me superlekker, aangezien die blinis een citroensmaak hebben.

Dus, bij deze wil ik Saar ook eens extra bedanken voor de steun en aanmoediging (en op voorhand voor het geduld dat ze met mij zal moeten hebben wil ze me de fijne kneepjes van het burlesque dansen aanleren).

Het gaat niet snel genoeg voor me…

Gisteren m’n wekelijkse afspraak met m’n coach Frouke.

Het afvallen gaat gestaag verder, maar eigenlijk net iets te traag naar zowel haar zin als de mijne. Je moet weten, ik ben nogal ongeduldig van aard. Dus, ook al ben ik al 4,5kg van m’n 14kg kwijt (waarvan 3.3kg vet), het zou eigenlijk iets sneller moeten gaan deze eerste weken.

Dus, ik ga de komende week m’n maaltijden nauwgezetter bijhouden (en noteren in m’n blog) op vraag van m’n coach. Zo kunnen we zien wat eventueel de oorzaak kan zijn.

Zondag bijvoorbeeld had ik een super drukke dag. Niet simpel dan om te diëten, toch? Volg gerust even m’n dag mee.

Opstaan. Moeilijk hoor op zondag. Eenmaal uit bed gevallen, me vlug gedouchet en gezorgd dat ik er wat fatsoenlijk uitzag, want ik moest me haasten naar een receptie. Rond 11u was ik onderweg naar de receptie van Open Vld Gent. In de auto at ik een reep vanille-karamel (ben ik trouwens gek op. Beetje te gek volgens Frouke, dus vanaf nu moet ik die beperken tot 1 per dag, aangezien de repen blijkbaar maar 1x per dag mogen bij voorkeur. Heel jammer!) Na deze receptie, had ik nog een tweede receptie te doen, namelijk die van Open Vld Merelbeke. In auto (rond 15u) at ik een Bocconcino cacao.

Aangezien ik dan toch in Merelbeke was, ben ik vlug nog eens langsgegaan bij een bevriend koppel. Toen dronk ik in de auto (rond 17u) een flesje choco-karamel (die herken je waarschijnlijk nog wel als dé favoriet). Bij m’n vrienden dronk ik een glas water (in een Bacardi glas, om me te steunen) en at ik een aantal blokjes kaas. Ik weet het, dat mag eigenlijk niet, maar valt op zich nog mee, want kaas bestaat uit vetten en eiwitten, niet uit koolhydraten.

Rond 19u was ik thuis. En wat doet een mens zo op een luie zondagavond? Verse groentjes kuisen (stuk prei, wortel, chalotte en zoete paprika) en deze klaarmaken met een omelet bieslook van Kyalin (één van m’n absolute favorieten trouwens. Extra praktisch want verkrijgbaar in een grote pot (lees: economisch voordeliger)).

‘s Avonds kwam m’n ongeveer-vriendje (het is echt nog heel pril hoor) op bezoek, en aangezien hij een pita at voor mijn neus, met de obligatoire ‘Moet je geen hapje nemen. Echt niet? Pitavlees is mager hoor’ – Joy, had ik al van die steunende collega’s, begint hij ook al -, heb ik me geworpen op de chocoladekoekjes van Kyalin.

Dus, de komende dagen zal ik proberen wat meer zicht te geven op m’n dagindelingen en wat ik dan ook eet. Zo zie je dat, ondanks een druk leven, diëten er wel tussen gewurmd kan worden.

Binnenkort in Het Laatste Nieuws (regio Gent): moi

“Pamela, als je zo doorgaat, word je ooit eens BV”. Dat zei mijn moeder toen ik haar vertelde dat ik gecontacteerd was door een journaliste van Het Laatste Nieuws voor een interview over mijn blog. Je moet namelijk weten dat ik in oktober kandidaat was voor de gemeenteraadsverkiezingen in Gent. Mijn campagne werd toen ook opgepikt door verschillende kranten en zelfs door P-Magazine en werd relatief positief onthaald. Algemene opmerking was toen ‘opvallende en gewaagde campagne, maar met inhoud’. (Wie deze artikels wilt terugzien, kan een kijkje nemen bij 'marketing, media & politiek - gemeenteraadsverkiezingen).

Dus, in de media komen is niet helemaal nieuw voor me, maar om nu te zeggen dat ik de ambities heb om BV te worden? No thanks. Ik heb ooit nog gewerkt op de marketing van de Story. Toffe job, toffe redactie… maar om zelf opgejaagd wild te worden? Daar bedank ik vriendelijk voor.

Deze campagne en dus het bijhorende Kyalin dieet, doe ik om drie redenen:

Om terug een gezond BMI te hebben. BMI van 27,5 met gewicht van 71,5kg als je 1m61 bent is niet gezond. Punt.

Omdat ik dit een fantastische uitdaging vind: niet alleen hou ik een blog bij, ik maak reclame voor een merk. Ik ben marketeer. Ik vind zo’n dingen leuk. Ik ben graag actief op facebook & twitter.

Om terug in mijn kleren te raken. Tis crisis voor iedereen ze.

Zie je dus welke er niet instaat? Juist, bekend worden.

Maar, het interview dus: leuk hoor. Gewoon vertellen wat ik doe en waarom ik het doe. Wat de reacties zijn. De journaliste Sabine had mijn blog ook gelezen, dus het was een geanimeerd en vlot gesprek. ’s Avonds afgesproken met de fotografe om een foto te nemen. In een café. Met een glas water. Je kan je wel inbeelden hoe vreemd de mensen in het café opkeken? Het interview vind je (normaal gezien) terug in Het Laatste Nieuws nu zaterdag, maar enkel in en rond Gent had ik begrepen.

Wat zijn de reacties nu eigenlijk? Algemeen gezien heel positief. Ik krijg berichtjes van vrienden met de melding ‘ik hoor je/je spot/de Kyalin spot elke dag op Q’. Of, kijk eens welke banner ik te zien krijg op mijn facebookwall. M’n omgeving is er dus ook wel mee bezig. Iets wat op zich wel ongelofelijk vreemd is voor me.

Binnenkort wordt het trouwens nog erger: dan komt de tv-spot op tv. Even goed lachen? Bekijk dan de volgende spots:

7sec spot –> TV spot (VTM vanaf 19 februari te zien)

Pamela wil 14 kg afvallen in 5 maanden. En jij kan haar daarbij helpen. Volg alle verhalen van Pamela op haar blog: www.kyalin.be/pamela. Of word fan op Facebook: facebook.com/pamelaslanktaf

20 sec –> voor blog, PR & facebook

Pamela wil 14 kg afvallen in 5 maanden. En jij kan haar daarbij helpen. Volg alle verhalen van Pamela op haar blog: www.kyalin.be/pamela. Of word fan op Facebook: facebook.com/pamelaslanktaf

Daarnaast krijg ik veel steun van vrienden en vriendinnen. Hierbij denk ik vooral aan Saar, Thomas, Didier en Charlotte, die me bellen en sms’en of speciaal rekening houden met m’n dieet. Thanks! Maar ik denk zeker ook aan de talloze reacties op m’n foto’s, blog en op m’n facebookpagina. Echt hartverwarmend. Dit dieet is niet langer iets wat ik voor mezelf doe. Ik doe het ook voor alle mensen die zich herkennen in m’n verhalen en weten dat er talloze vrouwen zijn die met hetzelfde probleem worstelen.

Voor jullie sluit ik trouwens af met een geweldige tip: corrigerend ondergoed. You know why? De reacties van de fotografe was gisteren ‘Jij bent helemaal niet te dik, je lijkt te slank op die foto’s, mensen gaan niet vinden dat je moet afvallen’. Dank je wel aan de producenten van corrigerend ondergoed.