Eten is voor mij een sociale gebeurtenis. Koken voor alleen mezelf doe ik zelden, vind ik maar niets aan. Wat doe ik dan normaal gezien wanneer ik alleen thuis ben? Een broodje halen ofzo. Nu is dat makkelijker, nu eet ik een slaatje of een van de Kyalin maaltijden.
Maar, ik kook wel graag. Zeker voor vrienden. Je kent het wel die etentjes. Dan komt een groep vrienden langs, drink je een aperitief met een hapje, eet je een lekker hoofdgerechtje en liefst ook nog een dessertje. Bij voorkeur zo’n caloriebommetje. Hmm, tiramisu, how I’ve missed you!
Dat zijn mijn vrienden van me gewoon. Chill avondje, met lekker eten, wijn die rijkelijk vloeit en een heerlijk dessert. Een etentje wanneer je op dieet staat is niet zo evident echter. Ik mag geen koolhydraten eten, dus ik moet voor mezelf al aardappelen, pasta, frieten, gefrituurd eten etc schrappen. En no way dat ik het mezelf nog eens moeilijker zal maken thuis hé. Ik geen ongezond eten? Niemand ongezond eten.
Dus, zondagavond, toen een aantal vrienden op bezoek kwamen, stond er als aperitiefhapje groentjes met een dressing op tafel (worteltjes, kerstomaatjes en bloemkool – I know, it’s a classic). Ook wel bladerdeeghapjes, olijfjes en zongedroogde tomaatjes, want enkel groenten voorschotelen durfde ik nu ook weer niet. Als hoofdgerecht serveerde ik steak (mag ik zelf ook eten, want is mager vlees), met champignonsaus (in light room bereid), met broccolipuree (daar ben ik afgebleven) en een vers slaatje. Aangezien het op zondagavond was en iedereen de dag erna moest werken, heb ik geen dessert gedaan, want zolang tafelen stond toch niet op het programma.
Dinsdagavond heb ik last minute afgesproken met een vriend die zou langskomen. We hadden beiden nog niet gegeten. Gelukkig nog veel left-overs van zondag. Hem dus een steakje gebakken. Zelf een bord sla gegeten, was lekker. Iedereen content zo.
En zo leer je leven met een dieet, en zorg je dat je sociaal leven er niet onder lijdt…