Gisteren m’n wekelijkse afspraak met m’n coach Frouke.
Het afvallen gaat gestaag verder, maar eigenlijk net iets te traag naar zowel haar zin als de mijne. Je moet weten, ik ben nogal ongeduldig van aard. Dus, ook al ben ik al 4,5kg van m’n 14kg kwijt (waarvan 3.3kg vet), het zou eigenlijk iets sneller moeten gaan deze eerste weken.
Dus, ik ga de komende week m’n maaltijden nauwgezetter bijhouden (en noteren in m’n blog) op vraag van m’n coach. Zo kunnen we zien wat eventueel de oorzaak kan zijn.
Zondag bijvoorbeeld had ik een super drukke dag. Niet simpel dan om te diëten, toch? Volg gerust even m’n dag mee.
Opstaan. Moeilijk hoor op zondag. Eenmaal uit bed gevallen, me vlug gedouchet en gezorgd dat ik er wat fatsoenlijk uitzag, want ik moest me haasten naar een receptie. Rond 11u was ik onderweg naar de receptie van Open Vld Gent. In de auto at ik een reep vanille-karamel (ben ik trouwens gek op. Beetje te gek volgens Frouke, dus vanaf nu moet ik die beperken tot 1 per dag, aangezien de repen blijkbaar maar 1x per dag mogen bij voorkeur. Heel jammer!) Na deze receptie, had ik nog een tweede receptie te doen, namelijk die van Open Vld Merelbeke. In auto (rond 15u) at ik een Bocconcino cacao.
Aangezien ik dan toch in Merelbeke was, ben ik vlug nog eens langsgegaan bij een bevriend koppel. Toen dronk ik in de auto (rond 17u) een flesje choco-karamel (die herken je waarschijnlijk nog wel als dé favoriet). Bij m’n vrienden dronk ik een glas water (in een Bacardi glas, om me te steunen) en at ik een aantal blokjes kaas. Ik weet het, dat mag eigenlijk niet, maar valt op zich nog mee, want kaas bestaat uit vetten en eiwitten, niet uit koolhydraten.
Rond 19u was ik thuis. En wat doet een mens zo op een luie zondagavond? Verse groentjes kuisen (stuk prei, wortel, chalotte en zoete paprika) en deze klaarmaken met een omelet bieslook van Kyalin (één van m’n absolute favorieten trouwens. Extra praktisch want verkrijgbaar in een grote pot (lees: economisch voordeliger)).
‘s Avonds kwam m’n ongeveer-vriendje (het is echt nog heel pril hoor) op bezoek, en aangezien hij een pita at voor mijn neus, met de obligatoire ‘Moet je geen hapje nemen. Echt niet? Pitavlees is mager hoor’ – Joy, had ik al van die steunende collega’s, begint hij ook al -, heb ik me geworpen op de chocoladekoekjes van Kyalin.
Dus, de komende dagen zal ik proberen wat meer zicht te geven op m’n dagindelingen en wat ik dan ook eet. Zo zie je dat, ondanks een druk leven, diëten er wel tussen gewurmd kan worden.