Terug van skireis. Of ik me goed geamuseerd heb? Ja, absoluut. Was een geweldige reis, zeker ook dankzij m’n reisgenootjes. Super mooi appartement (thank god for de sauna en het zwembad). Ok, het snowboarden was met wisselend succes. Maar eigenlijk is het met m’n dieet een beetje fout gelopen de laatste dagen.
Ik heb geprobeerd er nog op te letten, door zo weinig mogelijk koolhydraten te eten, maar simpel is het niet als jijzelf de kok van dienst bent. En me eerlijk gezegd ook een aantal keer laten vangen aan den aprés-ski. 1 keer vergeet ik nooit: aprés-ski op de berg (helemaal bovenaan) in Kaprun. Super gezellig, heel leuke sfeer. Beetje teveel gedronken.
En toen werd het donker. Absoluut niet verantwoord, dat niet. Ik moest dus nog die berg afraken. Nu, als je nog maar net aan het leren snowboarden bent (en leren is een groot woord als je geen les neemt), om dan in het donker diene berg af te raken. Mission impossible! Soit, met veel puffen, vallen en opstaan is het gelukt. De dramaqueen in mij maakte vreugdesprongetjes met het nieuwe avontuur waarover ik zou kunnen praten. (Denk aan de woorden ‘levensgevaarlijk’, ‘pikdonker’ en ‘in de donkere koude, alleen op een berg’). Anyway, heb het overleefd, vlotjes, like a boss.
Maar dan, gisteren, the day of truth: thuiskomen en op de weegschaal staan. Het verdict is al bij al vrij mild. 66,6kg op mijn weegschaal. Min of meer gelijk gebleven dus. Een heel klein beetje gezakt. Officieel resultaat zal ik pas in de loop van volgende week hebben, wanneer ik bij m’n coach ga. Of zij blij zal zijn? Waarschijnlijk niet echt. Het zal met gemengde gevoelens zijn, namelijk ‘het kon erger’. Wat ze zal zeggen over het feit dat ik vrijdag verjaar en zaterdag een feestje geef en niet van plan ben om niet te drinken die avond? Dunno, but she won’t be happy