Frouke, ik mis je. Eerlijk: ik had nooit verwacht om zoveel steun te hebben aan onze wekelijkse afspraak. Maar nu, doordat ik eerst op reis was, en jij nu in verlof bent, voelt het soms aan alsof ik een stuurloos schip was/ben. Vooral toen ik net terug van skireis was. Dan heb je naar het schijnt sowieso de skireis-blues. Ik snakte naar meer junkfood. De eerste dagen thuis heb ik me laten gaan, ik geef het eerlijk toe. Combinatie van goesting en van weinig Kyalin productjes in huis.
Daarom ben ik naar je collega getrokken. Geen ontrouw naar jou toe hoor. Ik moest gewoon even mezelf kunnen wegen en ik had eten nodig. Doordat ik de 3 dagen dat ik terug thuis was niet echt ‘by the rules’ leefde, was ik wat bijgekomen. Terug thuis van skireis woog ik op mijn weegschaal maar 66.6kg. Is het magerste dat ik al gestaan heb sinds ik begonnen ben met het dieet. Na een paar dagen snoepen, woog ik dinsdagavond bij je collega 68kg. Niet zo best dus. Maar: het goede nieuws is dat ik tijdens de skireis vooral bijgekomen ben in spiermassa: 1,3kg. Mijn vetmassa bleef quasi gelijk. Mijn vochtniveau iets gedaald. Al bij al wel oké dus. Zeker na een skivakantie.
Het is niet hetzelfde, langsgaan bij jou of bij je collega. Met haar heb ik natuurlijk niet de vertrouwensband die ik met jou heb. Maar, ik weet weer hoeveel ik weeg en ben opnieuw met volle moed gestart. En, flinke leerling als ik soms kan zijn, ik woog deze ochtend opnieuw 66.6kg.
Stiekem verdenk ik mijn weegschaal dat ze (o ja, ze is sowieso een vrouw, enkel vrouwen kunnen zo bitchy zijn tegen een andere vrouw) me pest met dat getal. Het getal van de duivel op mijn gewicht kleven. Een komiek zou het niet beter kunnen verzinnen. Maar, trut (geen stress Frouke, ik praat tegen mijn weegschaal), ik zal je breken. Onder dat getal zal ik gaan. Spoedig. It’s a promise.