Soms vraag ik mezelf af waarom ik precies actief ben binnen een politieke (jongeren)partij. Steeds meer snap ik waarom veel mensen zichzelf dit niet aandoen. Klinkt negatief denk je misschien?
Wel, als je eens een half uur je verveelt, lees eens de commentaren op social media en krantensites wanneer jouw partij nieuwe voorstellen doet of hun nieuw programma voorstelt. Bagger, beledigingen, frustraties, verwijten… Pijnlijk.
Het is eigenlijk heel dubbel: enerzijds snap ik de frustratie, anderzijds is het ook heel frustrerend voor de nieuwkomers binnen de politiek.
Waarom ik de frustraties snap? Wel, het probleem van deel uit te maken van een partij die jarenlang deel heeft uitgemaakt van de regering, is dat je partij al veel te vaak compromissen op haar programma heeft moeten maken. Er wordt dan maar al te makkelijk en vaak beweerd dat ‘de liberalen niet liberaal meer zijn’. Natuurlijk zien we enkel de resultaten en niet het proces. Als de liberalen 5 belastingsverhogingen tegenhouden in de regering, maar er komt 1 nieuwe (compromis, remember), dan focust de media zich natuurlijk op die nieuwe.
Anderzijds is het natuurlijk heel frustrerend voor een nieuwkomer als ikzelf. Mensen stellen me (terecht) de vraag: ‘Waarom zou ik op jou moeten stemmen/jou moeten geloven? Al eens gezien wat jouw partij uitsteekt?’ Begrijpelijk. Maar wat heel frustrerend is dat alle fouten van de vorige regeringen op mijn nek vallen op zo’n moment. En dat maakt het moeilijker.
In mijn ogen is een partij een vereniging van mensen met eenzelfde ideologie (liberalisme in dit geval) die zich groeperen om de belangen van andere gelijkgestemden te verdedigen in het politieke systeem. Althans, dat was toch ooit de bedoeling. Ik geef toe dat we in België met een serieuze scheeftrekking zitten hiervan.
Als nieuwkomer probeer je net datgene te doen: je vertrekt vanuit je ideologie en wil wegen op het politiek stelsel. Een van de verwijten die je krijgt als ‘politicus’ is dat ‘het allemaal profiteurs zijn’. Nu, ik kan je verzekeren dat ik nog helemaal niet rijk geworden ben door politiek. Integendeel. Ik merk dat ik er vooral veel tijd, moeite (en ja, zelfs geld) in investeer. Waarom? Omdat het mijn passie is. Omdat ik goed wil doen. En, omdat ik geloof dat er veel moet veranderen in België. Onze regering is veel te ‘vet’ is en er moet veel veranderen. Het huidige politieke stelsel lijkt me dus niet meer houdbaar.
In mijn (liberale) ogen behoort een overheid enkel een kader (rechtssysteem) te scheppen waardoor de vrijheid van mensen wordt gegarandeerd. Men behoort gemakkelijk en vrij te kunnen ondernemen, veiligheid moet gewaarborgd worden, zowel van eigendom als voor de persoon zelf. Dat is in mijn ogen het grote doel van de maatschappij. En net in deze belangrijke kerntaak slaagt de overheid niet. Probeer eens een onderneming te starten in België. Succes. Als de eindeloze stroom papieren je zin niet doen overgaan, zal de gigantische belastingsdruk of de eeuwige betutteling door de overheid hier wel voor zorgen.
We zitten met een aantal uitdagingen de komende jaren:
- Hoe omgaan met een stijgende kost voor sociale zekerheid ( vooral door pensioenen & ziektezorg)?
- 2/3 van de bevolking wordt betaald door de overheid (hoe bouwen we dit af)
- Hoe omgaan met de economische crisis? Hoe kunnen we opnieuw competitief zijn ten opzichte van andere landen?
- Wat met ons onderwijs? Meer of misschien zelfs minder hervormen?
- Hoe herwinnen we het vertrouwen van de burgers in de politiek?
- Op welke manier integreren we de nieuwe technologische mogelijkheden in de besluitvorming?
- Hoe gaan we om met migratie? En wat met radicalisatie?
- ...
Anyway, gigantisch veel uitdagingen. Inderdaad, een mens zou bijna zot moeten zijn om nog aan politiek te willen doen.
Meer lezen? Bekijk zeker de visietekst van Jong VLD: http://www.knack.be/nieuws/belgie/de-liberale-paradox-van-ons-tijdsgewricht/article-opinion-113510.html