‘Je bent zo oud als je je zelf voelt’. Dat zeggen mensen vaak. Meestal bedoelen ze daarmee dat ze zich jonger voelen dan de jaren op hun teller, en daardoor dus ook jonger zijn.
Sinds ik 30 geworden ben voel ik me oud(er). En ja, ik weet dat de 40+-ers die dit lezen me nu graag levend zouden willen villen, maar laat me uitspreken. Ik weet dat ik niet oud ben. Ik zie er zelfs niet (echt) oud uit. Maar, ik voel aan mijn lijf dat ik ouder ben geworden. Toen ik in de 20 was, recupereerde mijn lichaam sneller. Een nachtje stappen kon ik perfect ophalen door 1x vroeger te gaan slapen of gewoonweg uit te slapen. Tegenwoordig is dit niet meer zo vanzelfsprekend. Gelukkig ga ik niet meer elke week uit tot 6u ’s morgens.
Een ander opvallend feit is dat ik soms opsta met een pijntje. Mijn voeten, mijn onderrug, mijn spieren. Afhankelijk van m’n bezigheden de dag voordien, voel ik dat doorwegen bij het opstaan. Akkoord, die pijn vervaagt snel, maar ik mis het om huppelend & fris uit bed te springen met het gevoel dat ik de wereld aankan.
Als reactie op mijn vorige blog, heb ik dikwijls de vraag gekregen of ik ga sporten. Ik zou mezelf niet direct als de meest sportieve omschrijven. In het verleden was ik vooral een ‘occasionele sporter’. Een danscursusje van een 10-tal lessen (waarvan ik er altijd een aantal miste wegens een te druk leven/programma), wat paardrijden bij/met vriendinnen, eens voetballen met de vrienden (als kind), gaan zwemmen (met m’n nicht – vooral om in het water te spelen natuurlijk), lopen (wat ik absoluut haat, maar af en toe opnieuw probeer, met bijzonder weinig resultaat) en fitness (je kent het: een jaarabonnement nemen en 4x gaan). Jup, zo iemand ben ik wel.
Tegenwoordig ben ik wel sportiever geworden: ik golf. Jup, nu mag je stoppen met lachen om het feit dat ik golf als sport omschrijf. Kijk: conditietraining is het niet, maar als je een 18-holes speelt, leg je gemiddeld 12.000 stappen af en doe je dit met een zak op je rug van zo’n 4 (?) kg. Je blijft er fit door en door je swing blijf je ook redelijk lenig. Tel daarbij dat dit het enige moment is dat ik zonder iPhone rondloop, dan weet je dat het ook goed is voor mij geestelijke gezondheid. Dus, dat is alvast een goede zaak.
Daarnaast ben ik (opnieuw) begonnen met wekelijkse yoga lessen. Oké, evenmin de zware cardiotraining, maar het houdt me eveneens lenig (en ja, het helpt mijn swing).
Maar… je merkt het wel hé, ik krijg door mijn sporten weinig tot geen conditie. Een toertje rond ons huis lopen, kan er al voor zorgen dat ik krampen & kortademigheid krijg, dus ik moet ook hierover wel eens een gedacht maken.
Ik ben op iets aan het broeden, maar daarover later meer…