Zoals ik in mijn vorige blog zei: veranderen van werk na bijna 8 jaar doe je niet zomaar. Ik heb er zelfs professionele hulp voor gezocht. Ik begon twijfels te hebben of ik nog dezelfde job wilde blijven doen, maar het is geen evidentie om buiten je comfortzone te treden.

Je hebt hele leuke collega’s, een job die je altijd graag gedaan hebt, een job waar je goed in bent. Dus waarom veranderen zou je dan denken? De redenen die voor mij de doorslag gegeven hebben, heb ik vorige keer reeds opgesomd. Maar hoe begin je eraan om zo’n grote beslissing te nemen, om zo’n grote verandering in je leven door te voeren?

Ik ben dus loopbaanbegeleiding gaan volgen. Hoe je hieraan begint, wat de voorwaarden zijn en hoe je zo’n loopbaancheques besteld, kan je hier terugvinden.

Ik kan je garanderen dat zo’n sessie vrij intens is, want bij alles wat je zegt wordt naar de achterliggende beweegreden gezocht. Ik veronderstel dat elke coach ook zijn/haar eigen technieken heeft, dus ik wil ook zeker dergelijke sessies niet veralgemenen, maar het resultaat zou ergens wel dezelfde moeten zijn: een beter begrip van jezelf en van hoe je je loopbaan ziet/ wil evolueren.

Tijdens de eerste sessie hebben we vooral een vrij open gesprek gevoerd, werden mijn beweegredenen bevraagd waarom ik daar was, en hebben we een oefening gedaan met kaarten. Ik moest eerst 3 kaarten kiezen die mijn huidige ‘state of mind’ weergaven, dan moest ik 3 kaarten kiezen die mijn doel weergaven, en daarna moest ik 3 kaarten kiezen die ik als ‘brug’ ertussen zag, dus hoe ik dat doel kan bereiken.

Een voorbeeld van dergelijke kaarten - soort van therapy cards

Mensen die me een beetje kennen, weten dat ik niet echt into ‘wushi-washi’ stuff ben, en nogal met de voetjes op de grond sta. Dus, het was een beetje een stretch voor mij om erin mee te gaan, maar ik was vastbesloten om met een open geest de sessie te volgen, dus ben ik erin meegegaan. En terecht.

Het resultaat van die oefening & dat eerste gesprek was dat ik besefte dat ik veel zelfbevestiging en zelfvertrouwen uit mij job haal. Niet abnormaal uiteraard, tenzij dit een factor is waardoor je blijft vastzitten in een situatie. Zo kwamen een aantal vragen naar boven die een eerlijk antwoord verdienen, zoals ‘Wanneer is goed, goed genoeg?”, “Waarom heb ik mijn job nodig om zelfvertrouwen te hebben?”, “Zal ik ooit tevreden zijn met waar ik sta?”.

Een ander ondervinding die uit de oefening met de kaarten kwam, was het feit dat mijn gezin mijn houvast is, de stabiliserende factor in mijn leven. Eigenlijk opnieuw geen verrassing, maar ergens staan we hier misschien soms te weinig bij stil?

En wat ik ook ontdekte was dat één van redenen dat ik de beslissing om van job te veranderen niet eerder genomen had, was dat ik het als een soort comfortabele situatie zag doordat ik de job goed beheers, en dat ik schrik had om mijn collega’s te ‘verliezen’. Van dat laatste heb ik ingezien dat dit niet persé zo is. Uiteindelijk ben ik nog steeds goed bevriend met een aantal ex-collega’s (ja Emilie & Vincent, ik heb het vooral op jullie), en ik denk dat ik een aantal belangrijke vriendschappen ook zal behouden (yes, Annelies, Glynis, Chloë, Lynn and so many more, ik heb het over jullie!). Dus, dat dit mij niet zou mogen blokkeren.

Mijn tweede sessie was met paarden. Hah, nu hoor ik sommigen al snuiven tot hier. Dus, dat hou ik speciaal voor een tweede blog!